فرسودگی شغلی در پرستاران یک بیمارستان نظامی در سال ۱۳۹۴- مطالعه مقطعی

زمینه و اهداف: فرسودگی شغلی در پرستاران به علت مواجهه با عوامل تنش زای متعدد بالاست. پرستاران شاغل در محیط های نظامی به علل مختلف از جمله ماهیت نظامی و انعطاف پذیری کمتر محیط، فرسودگی بیشتری را تجربه می کنند. این پژوهش با هدف بررسی میزان فرسودگی شغلی در کارکنان پرستاری نظامی صورت گرفت. روش ها: در این پژوهش توصیفی - مقطعـی جامعه مورد مطالعه از کارکنان درمانی شامل پرستاران و بهیاران از کلیه بخش های درمانی یکی از بیمارستان های نظامی شهر تهران در خرداد ماه 1394 به صورت تصادفی ساده انتخاب شد. ابزارهای جمع آوری اطلاعـات شامل پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه فرسودگی شـغلی ماسلاچ بود. داده هـا بـا اسـتفاده از نـرم افـزار spss 19 و آزمون های آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار و درصد فراوانی) و آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی پیرسون و کای دو تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در این پژوهش، 400 نفر مورد مطالعه قرار گرفتند. میانگین سنی پرستاران نظامی 34/8 ± 45/36 سال و 69 % مرد بودند. فرسودگی شغلی در بعد خستگی عاطفی و مسخ شخصیت به ترتیب 22 % و 38 % و در بعد عدم کفایت فردی 100 % بوده است. همچنین بین ابعاد فرسودگی شغلی و برخی مشخصات جمعیت شناختی از قبیل سن، جنس، سابقه کار، وضعیت استخدام و وضعیت تاهل رابطه معنا داریافت شد (p< 0.001). نتیجه گیری: میزان بالای فرسودگی شغلی پرستاران نظامی دربعد عدم کفایت فردی در مطالعه حاضر، بیانگر لزوم توجه بیشتر مسئولان به عوامل فرسـودگی شـغلی از قبیل عدم ثبات کاری، شرکت ندادن کارکنان پرستاری در تصمیم گیری ها، خدمات رفاهی وحمایتی پایین و رفع آنها در پرستاران می باشد.